Las ‘De avond is ongemak’ van Marieke Lucas Rijneveld en pikte daar dit fragment uit op:
‘Ik grijp mijn natuurkundeboek, dat ik nog steeds in mijn handen heb, steviger vast. Ik ben vergeten een ezelsoor te vouwen in de pagina waar ik gebleven ben. Was er maar iemand die dat bij mij doet, zodat ik weet wat mijn plek is en van waaruit ik mijn verhaal verder moet leven. En of dat hier is of aan de overkant: het beloofde land.’
Las trouwens ook ‘Wij zijn licht’ van Gerda Blees, en kan die absoluut en ten zeerste en heel erg en uitermate aanbevelen.
NU gebeurt er veel, NU in 2020 hebben we dat verdomde virus, een levensgrote klimaatcrisis, te weinig/ te veel sportgeouwehoer, nog steeds oorlog in Syrië, afgenomen koopkracht, toegenomen werkeloosheid, slappe politici van links of rechts, vervelende buren, toch weer files, die stomme mondkapjes, een kort lontje, nu weer dit dan weer dat, we krijgen er een beetje veel hoofdpijn (of buikpijn) van. En dan gaan de blaadjes ook nog vallen.