levenskunst


De komende zes weken dompel ik me onder in de klassieke levenskunst. Zin in!
Centraal staat de vraag: Hoe moet ik leven? Hoe wil ik leven, maak ik ervan. We worden geacht een vrije wil te hebben, maar door allerlei factoren wordt deze danig beïnvloed. Daar hadden de klassieke filosofen al een en ander over opgeschreven, sommige uitspraken zijn ook nu nog verrassend treffend of actueel.

over verdriet

`De enige gevaarlijke en ongezonde verdrieten zijn degene die we in onszelf begraven en stil met ons meedragen om ze te verdrinken in het lawaai van het leven daarbuiten, als ziektes die oppervlakkig behandeld worden en zich alleen maar even terugtrekken om na een tijdje des te heftiger opnieuw uit te breken. Verdriet als ongeleefd leven, verworpen verleden, verloren gelopen emotie, dat is leven waaraan we kunnen sterven.’

Rainer Maria Rilke, Brieven aan een jonge dichter

levenskunde

Gisteren zag ik bij EenVandaag een mooi item over lessen levenskunde op de basisschool. In het kader van een herstelplan voor kinderen die angst of stress ervaren of een leerachterstand hebben door Corona, leren de kinderen hoe ze kunnen omgaan met tegenslagen. Door yoga of mindfulness, of simpelweg uiting leren geven aan hun gevoelens vinden ze meer rust. En dat heeft effect op hun zelfvertrouwen, concentratievermogen en ontspanning. Als je kunt voelen welke emoties er in je huizen en dat ook kunt delen in plaats van ze te onderdrukken, dan zul je ook beter kunnen omgaan met die emoties en adequater kunnen handelen.
Had jij die levenslessen ook wel willen hebben op de basisschool? Het is niet te laat hé, je kunt altijd nog bij een levenscoach terecht. En is het niet voor jezelf, vertel het dan aan je buurvrouw, die collega, je vrienden, als je ziet dat ze worstelen met zichzelf of de situatie. In een paar sessies kun je al heel veel verandering in jezelf opmerken, minder opgesloten in jezelf, meer openheid naar je omgeving.
Je kunt me bellen voor een vrijblijvende kennismaking.
(Bij mij vind je geen illustraties met een gezellig kopje koffie, een vredig boeddhabeeldje of een fris klavertje vier. Ik hou van een beetje donkerte en vaagheid, niet alles is immers helder en zonnig.)

en NU?

The greatest fear is not knowing.
Dat wat onzeker is, dat wat we niet weten, is vele malen enger dan de waarheid – hoe erg dan ook. Het verleden is bekend, de toekomst is hoogst onzeker. Dat is retemoeilijk. Roept angst op, of frustratie, of een totale apathie. En dan gebruiken we allerlei tactieken om die tergende onzekerheid niet te hoeven voelen. Bijvoorbeeld onszelf overstelpen met werk of klusjes, of onderdompelen in alcohol of zoetigheid. Of we reageren de onrust af op een ander.
Wat doe jij?
News for you: je kunt het niet blokken, het komt hoe dan ook in je systeem, dus kun je het beter recht aankijken, ervaren, ondergaan, voelen. Dan voel je hoe het verandert, loslaat, zich verplaatst, misschien wel verdwijnt. Klinkt dat vaag voor je, eng, moeilijk? Misschien is het dat ook, maar de fear of not knowing is groter, that’s for sure.

Hoop

‘Hoop is de lucht die je doorheen de feiten heen klopt om ze iets lichter en draaglijker te maken, zodat je kunt blijven ademen, maar het is precies dat wat straks allemaal kan inzakken.’

koersen

Er wordt tegenwoordig nogal gerept over een zijpaadje nemen, afdwalen, op koers blijven, en zwalken. Nu vind ik persoonlijk het af en toe wel lekker om ff door de blubber te stampen, zonder veel zicht van voren. Herkenbaar?

ontdekkingen in 2020 #3

#3 handenarbeid

Jeugdhobby hernomen en inmiddels zwaar verslaafd. Als de handjes bezig zijn, denkt het hoofd even niet aan andere zaken. Er is ook een hele nieuwe online wereld voor me opengegaan. Waar een mens al niet blij van wordt…