Onlangs ging ik naar een dansvoorstelling met live muziek. Dacht ik. Verkeerd gedacht dus.

De muziek wordt uitgevoerd door acht cellisten – dat op zich is al heel bijzonder – en een zangeres. En die mensen dansen dus! En dat doen ze verrekte goed. Met de cello in de hand of nek geklemd verplaatsen ze zich over het podium, maken zachte armbewegingen, lopen, glijden, schuifelen over de vloer. En dat terwijl ze prachtige noten spelen op hun instrument, ritmisch trommelen op de cellokast, of oud-Engelse teksten zingen.

Zeg nou zelf, dat is best knap. En super dapper. Dapper dat deze mensen verder durven gaan dan wat ze normaliter doen en denken te kunnen. Deze artiesten zijn opgeleid tot musicus en gingen de uitdaging aan om met begeleiding van professionele choreografen de voorstelling beweging te geven. Samen hebben ze onderzocht wat fysiek kon, waar hun mogelijkheden lagen, hoe ze zich fijn konden bewegen, hoe ze konden dansen zoals dat bij ieder persoonlijk paste.

Dat is niet makkelijk. Buiten je comfortzone stappen, je grenzen opzoeken. Iets anders te doen dan je gewend bent.

Soms worden we gedwongen door omstandigheden. Als je relatie stopt, als je een nieuwe baan krijgt, als je gezondheid je dwingt om het anders te doen. En dan kan het een grote uitdaging zijn om nieuwe manieren te vinden om je te verhouden tot datgene wat anders is. Het niet af te wijzen maar af te tasten, het aan te nemen en er op jouw manier een nieuwe vorm in te vinden. En als je dan nog plezier kunt hebben in die nieuwe dans, dan heb je iets overwonnen en veel gewonnen.

De zaal zat muisstil te genieten en beloonde na afloop met een groot applaus. Welverdiend.

Voor mij is het nu ook weer tijd om iets anders te gaan doen. Effe loskoppelen was leuk, dank voor jullie aandacht!

uit De Koppel december 2022 (de leukste wijkkrant van Tilburg)