Las het geweldige boek ’De herinnerde soldaat’ van Anjet Daanje en wil daar twee citaten uit delen. De rest van de roman is ook aan te bevelen. Deel je jouw favoriete fragment ook? (Twee mag ook).

`Het is niet dat er te veel vragen zijn, dat meent hij alleen omdat hij de situatie niet overziet, waarschijnlijk hebben al die vragen slechts één antwoord, en hij heeft het idee dat dat zo simpel is dat hij het eigenlijk al kent, zoals met een woord dat op het puntje van je tong ligt en je toch niet te binnen wil schieten.’

`En hij rookt een Bastos, met zijn rug tegen de schutting geleund, net buiten haar zicht en heel even verlost van haar bezitterige blik, en na een tijdje opent ze de deur en haar ogen dwalen zoekend over het achterplatje, o ben je daar, zegt ze volstrekt overbodig, en hij haat zijn eigen onzekerheid en angsten, maar van de hare houdt hij, en hij weet dat het haar met de zijne net zo vergaat.’