We moeten vaak veel. Niet per se van de ander, vaker van onszelf. En dan bedoel ik niet het te-doen-lijstje dat je per dag of week kunt afwerken en afvinken, ik bedoel meer de regels die we onszelf opleggen. Onuitgesproken regels die we als het waren in ons eigen persoonlijke wetboek hebben opgeslagen. Bij mij is dat bijvoorbeeld: mijn haar moet leuk zitten, ik moet grappig uit de hoek komen, ik mag niet somber zijn, de klerenkasten moeten op een bepaalde manier (de mijne, niet de zijne) ingericht zijn, en zo kan ik nog een behoorlijke tijd doorgaan.

Best heftig eigenlijk. Dat we zo streng zijn voor onszelf. Bij cliënten in mijn praktijk is er bijna altijd sprake van een lange regellijst, vaste ideeën die mensen zichzelf opleggen en als ze daar niet aan voldoen dan levert dat veel ongemak en inwendige strijd op. Ik vraag ze een week lang een regelboekje bij te houden. Gewoon alles opschrijven, zonder schroom, alle moetens en niet-mogens. Dan schrikken ze meestal van de grote hoeveelheid leefregels die ze hanteren, hoe streng ze zijn en dat het ook niet mogelijk is om zich er altijd aan te houden.

Sommige regels heb je van huis uit meegekregen, andere komen uit je naaste omgeving, en heel veel leefregels heb je zelf gecreëerd. En dan is de grote vraag: zijn ze eigenlijk wel nodig, helpen ze je in het leven, of geven ze jou (te) grote druk?

Het perfectionisme dat door dergelijke regels ontstaat kan enorm belastend zijn, werkstress geven, een overdreven focus op uiterlijke zaken, of gewoon een hoop gedoe voor jezelf. Je hoeft immers niet perfect te zijn, je bent al goed zoals je bent. In plaats van steeds beter te willen worden in je regels en wetten, zou je kunnen kijken welke je los kunt laten, uit kunt wuiven, toedeledoki! Dan zul je zien dat er meer ruimte komt voor andere zaken, andere gedachten of gevoelens. Je kunt meer spelen, meer ontdekken, meer ontspannen. Dus mijn haar mag wel eens wild zitten, ik mag ook wel eens chagrijnig zijn, maar de klerenkasten zijn nog steeds op mijn manier volgestapeld, want hij maakt er gewoon een bende van.

Uit Wijkkrant De Koppel, april 2022